Historia
50578
page-template-default,page,page-id-50578,theme-borderland,eltd-core-1.1.3,woocommerce-no-js,borderland-theme-ver-2.2,ajax_fade,page_not_loaded,smooth_scroll, vertical_menu_with_scroll,columns-3,type1,wpb-js-composer js-comp-ver-6.0.5,vc_responsive

Sanktuarium

Otyń to niewielka miejscowość znajdująca się 18 km od Zielonej Góry, słynąca z obecności figury Matki Bożej Klenickiej nazywanej Królową Pokoju. 8 grudnia 2005 r. bp Adam Dyczkowski podniósł parafialny kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu do rangi diecezjalnego sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju.

Pierwsze wzmianki o istnieniu kościoła w Otyniu pochodzą z 1332 r. Na początku XVI wieku został przebudowany, wtedy też przejęli go protestanci. Obecny kościół wybudowano w latach 1585-87 w stylu późnogotyckim z wykorzystaniem wcześniejszych murów. W 1676 r. dobudowano barokową wieżę. Kościół spłonął w 1702 r., został odbudowany w 1704 r.

 

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego to jednonawowa świątynia z prostokątnym prezbiterium. Posiada czworoboczną barokową wieżę. Wyposażenie wnętrza również jest barokowe. Ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku. W jego centrum znajduje się obraz Ostatniej Wieczerzy. Po jego obydwu stronach stoją figury trzech Apostołów: św. Piotra, Pawła i Andrzeja oraz figura św. Jana Chrzciciela, a nad obrazem umieszczony jest krucyfiks w złocistych promieniach. Poniżej krzyża znajduje się gołębica, symbolizująca Ducha Świętego.

 

Na ozdobnym tabernakulum, w złotej szafce, umieszczona została figura Matki Bożej Królowej Pokoju. Poniżej – figury Matki Bożej Bolesnej i św. Jana Apostoła. Obok czterej aniołowie trzymający rekwizyty Męki Pańskiej: chustę Weroniki, kielich, obcęgi i kości do gry. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się postać Boga Ojca w otoczeniu aniołów. Świątynia posiada również barokową ambonę.

Tradycja

Dlaczego figura Matki Bożej z Klenicy znajduje się w Otyniu?

Odpowiedzi na to pytanie trzeba szukać w burzliwej historii tych terenów.

Klenica to miejscowość położona po drugiej stronie Odry i to stamtąd pochodzi słynąca łaskami figura Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Według podań ludowych, Matka Boża objawiła się biednej pasterce na pagórku za wsią i powiedziała, by w miejscu objawienia wybudować kapliczkę. Maryja prosiła też o gorącą modlitwę, bowiem nadchodzą ciężkie czasy. Zrealizowano prośbę Maryi. Wybudowano drewniany kościół, do którego pielgrzymowali ludzie z okolic, prosząc Maryję o wstawiennictwo u Boga w swoich intencjach. Wielu z nich doświadczało łask i uzdrowień. Wieść o cudownej figurze szybko się rozchodziła po okolicy. Tak rozpoczął się kult Matki Bożej Klenickiej.


Pierwsze pisemne informacje o figurce słynącej cudami pochodzą z początków XVIII wieku z zapisków Pawła Schlechty – jezuity z Otynia. Z tych informacji wynikało, że kult Matki Bożej Klenickiej trwa od kilkuset lat. Gotycka, drewniana figurka Matki Bożej Klenickiej pochodzi prawdopodobnie z przełomu XIV i XV wieku. Przedstawia Matkę Bożą trzymającą na lewej ręce Dzieciątko Jezus.

W 1595 r. Jerzy von Rechenberg – właściciel Otynia i Klenicy przyjął protestantyzm. Dla katolików nadeszły trudne dni, a figura na 20 lat wygnania znalazła się w Kopanicy. Skąd raz w roku, w dniu odpustu – 2 lipca, figurka cudownie wracała na jeden dzień do klenickiej świątyni. Pierwsza połowa XVI wieku to czas wojen między katolikami i protestantami. Figura była ukrywana, przewożona w bezpieczniejsze miejsca. W 1655 r. umieszczona została najpierw w przyzamkowej kaplicy Zgromadzenia Jezuitów w Otyniu, a potem w kościele. Tam przetrwała potop szwedzki. Od tamtego czasu figura nie powróciła już na stałe do Klenicy. Od 1665 r. do 1918 r. w uroczystość Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny – 2 lipca odbywały się pielgrzymki, podczas których figura Matki Bożej noszona była z Otynia do Klenicy.

 

W 1945 r., podczas przesiedlania Niemców, ks. Otto Stephan z obawy przed grabieżą nakazał zamurować figurę Maryi w podziemiach zamku. W 1946 r. proboszcz ks. Antoni Lisak odnalazł figurę wraz z dokumentem potwierdzającym jej autentyczność. W 1952 r. figura umieszczona została w bocznym ołtarzu otyńskiego kościoła parafialnego.

Parafia

W 2003 r. proboszczem parafii w Otyniu został ks. kan. Grzegorz Sopniewski. Kościół przeszedł kapitalny remont. Renowacji poddane zostały ołtarze – główny i boczne oraz ambona, konserwacji zabytkowe obrazy i rzeźby.

 

W 2003 r. reaktywowana została pielgrzymka z figurą Matki Bożej z Otynia do Klenicy. W drodze do Klenicy figura nawiedziła kolejne miejscowości: Bobrowniki, Niedoradz, Czarną, Dąbrowę, Zabór, Milsko, Przewóz i Bojadła. Następnego dnia rolnicy udający się z diecezjalną pielgrzymką z Klenicy na Jasną Górę nieśli figurę do Bojadeł. 25 maja 2004 r. figura Matki Bożej Klenickiej przeniesiona została z ołtarza bocznego do ołtarza głównego.

8 grudnia 2005 r. – w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – bp Adam Dyczkowski podniósł kościół w Otyniu do rangi sanktuarium, a 25 czerwca 2006 r. odbyły się tu obchody jubileuszu 350-lecia obecności figury, połączone z uroczystą rekoronacją Dzieciątka Jezus i Matki Bożej.

 

Od 2016 roku proboszczem parafii, a zarazem kustoszem Sanktuarium jest Ks. Zbigniew Tartak. Kościół w tym czasie został odmalowany, a renowacji poddano zabytkowe organy. Dodatkowo wymieniony został system alarmowy, który uległ zniszczeniu podczas katastrofy budowlanej. Zainstalowano również nowoczesny system monitoringu, który z jednej strony ma za zadanie zapewnić bezpieczeństwo, a z drugiej ułatwić transmisję uroczystości online.

Katastrofa budowlana

W dniu 8 sierpnia 2012 roku przed godziną 16.00 runęła wieża kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu. Była to jedna z największych katastrof budowlanych w regionie. Przez ok. 3 miesiące parafianie nie mogli wejść do kościoła.

 

Jak wspominał ówczesny kustosz i proboszcz parafii Ks. Kan. Grzegorz Sopniewski, dla wielu parafian i pątników był to najdłuższy Adwent. Figura została wyniesiona z kościoła, a Msze św. odprawiane były w byłych salkach katechetycznych lub na ścieżkach drogi krzyżowej wokół kościoła, a potem w szkole.


Dzięki staraniom księdza proboszcza udało się w szybkim tempie odbudować wieżę. Zorganizował on wsparcie z wielu programów i dotacji, a dodatkowo zmobilizował ludzi i instytucje do tego, by prace ruszyły jak najszybciej. Odbudowa rozpoczęła się wiosną 2013 roku, a już 8 grudnia – czyli w ósmą rocznicę utworzenia Sanktuarium odbyła się uroczystość wbudowania kamienia węgielnego pochodzącego z Nazaretu.

 

Podczas mszy św. Celebrowanej przez biskupa Pawła Sochę odbyło się poświęcenie zrekonstruowanej wieży kościoła. W grudniową niedzielę spotkali się przedstawiciele wielu instytucji, darczyńców, księża oraz społeczeństwo, które wyraziło wszystkim wdzięczność za trud odbudowy i powrotu charakterystycznego obiektu do pięknego krajobrazu miejscowości.

Źródło:
https://www.niedziela.pl/artykul/59885/nd/Sanktuarium-Matki-Bozej-Krolowej-Pokoju-w

https://polska-org.pl/3326381,Otyn,2012_Katastrofa_budowlana_zawalenie_wiezy_koscielnej.html

https://www.gosc.pl/doc/1382095.Trudne-chwile-w-Otyniu

https://zgg.gosc.pl/doc/1815173.Kamien-wegielny-z-Nazaretu

PAP